Afstand: 12 km  /  Duur: ± 120 minuten

Het bezoeken van moderne architectuur in Rome valt uiteen in twee delen; de architectuur onder Mussolini vanaf de jaren dertig,  het Stazione Termini en het Foro Italico tot aan de Olympische Zomerspelen in 1960.  Later zijn er prachtige musea voor moderne kunst ontstaan zoals het MAXXI National Museum of XXI Century. Het futuristische Stazione Tiburtina en tot slot de karakteristieke wijk Testaccio waar tussen de scherven en het afval van slachterijen een bijzonder fraai museum voor moderne kunst is ontstaan.   

Route

Architetura Moderna 1930-1960
1 > Stazione Termini hoofdstation van Rome
2 > Foro Italico
3 > Palazzetto dello sport

Musea voor moderne kunst
4 > MAXXI National Museum of XXI Century
5 > Museo d'Arte Contemporanea di Roma
6 > Centrale Montemartini

Architetura Moderna 2013
7 > Tiburtina treinstation

8 > Testaccio

Culinaria de fijne keuken

1 > Stazione Termini hoofdstation van Rome   

Een gedeelte van het station is tussen 1938 en 1942 gebouwd. Architect Angiolo Mazzoni ontwierp de gebouwen in opdracht van de Italiaanse fascistische regering.  In 1943 kwam daar een einde aan vanwege de oorlog en de val van het fascistische regime onder Mussolini. Na de Tweede Wereldoorlog behoorde Eugenio Montuori  samen met Leo Calini en Annibale Vitellozzi en constructeur Pier Luigi Nervi tot de winnaars van de competitie voor de voltooiing van het station in hoofdzaak de façade, de nieuwe entreehal van het station. De constructie van het dak (128 m lang en 32 m breed) met zijn golvende lijnen geldt als één van de grote bouwkundige prestaties van die tijd.  De officiële opening vond plaats in 1950. Naast het station in de Piazza dei Cinquecento is er een terminal van langeafstandsbussen en parkeerplaatsen voor taxi's.   De overblijfselen van de oude Servische muur, 80 meter lang (zesde eeuw v.Chr.) zijn nog zichtbaar. Sinds 1955 heeft het station een verbinding met het enorme ondergrondse netwerk van Rome.

2 > Foro Italico - Enrico Del Debbio, Luigi Moretti, Gianni Galassi

Het Foro Italico is gebouwd tussen 1928 en 1938. Het Stadio Olimpico werd  eerder Stadio dei Cipressi genoemd, later veranderde men dit in Foro Mussolini, maar na 1944 kreeg het de huidige naam: het Foro Italico.

In 1960 vonden de Olympische Spelen in Rome plaats. In deze omgeving maar ook met een uitbreiding naar de andere zijde van de Tiber. Geïnspireerd door de Romeinse forums uit de oudheid staat het Foro nu te boek als een meesterwerk van de Italiaanse fascistische architectuur. Het is hier waar vele sportfaciliteiten, zoals het Stadio Olimpico, het fraaie Stadio dei Marmi en het aangrenzende Italiaans Nationaal Olympisch Comité zijn geconcentreerd. Het Stadio Olimpico (in 1953 nog Stadio del Centomila) werd ter gelegenheid van de Olympische Spelen van 1960 nog eens aangepast en deze keer definitief naar het huidige ‘Stadio Olimpico’.

In dit stadion spelen de rivaliserende clubs SS Lazio en AS Roma.

AS Roma (gewoonlijk aangeduid als  roːma is opgericht in 1927 en nam het Capitoline Wolf-symbool aan vanwege het embleem en de kleuren van de stad - geel en rood - vooral geliefd bij mensen uit de oude wijken (tiburtina) en de buitenwijken van de stad. In de beginperiode was Campo Testaccio de trots van Roma-supporters. De eerste en de laatste wedstrijden (1940) in het legendarische stadion eindigden beide met 2-1 Roma-overwinningen, op respectievelijk Brescia en Livorno.

3 > Palazzetto dello sport - Pier Luigi Nervi

Een andere buitengewoon staaltje van architectuur van de Olympische spelen van 1960 is het Palazzetto dello Sport van Annibale Vitellozzi (architect) en Pier Luigi Nervi (constructie).  Dit gebouw (aan de andere zijde van de Tiber, aan de Viale Pierre de Coubertin is de voorloper voor een nieuw type van sportaccommodatie. De  innovatieve koepel is gemaakt van geribde gewapend beton en is uitzonderlijk fraai geconstrueerd. De maat en schaal is werkelijk perfect, kortom een inspirerende voorbeeld voor de bouw van de huidige sport tempels. In deze buurt ligt ook het Stadio Flaminio, (veel gebruikt voor het nationale rugbyteam van Italië ) ook van Pier Luigi Nervi met zoon Antonio..

4 > MAXXI National Museum of XXI Century - Zaha Hadid

Arts
via Guido Reni, 4
Open op dinsdag, woensdag, vrijdag en zondag van 11.00 tot 19.00
 uur; donderdag  en op  zaterdag van 11.00 tot 22.00 uur.
Te bereiken via Metro A stop Flaminio gevolgd door de tram nr. 2 stop Apollodoro
Bus nummers: 53, 217, 280, 910.

Sinds 2010 verblijdt het gebouw van Zaha Hadid, de Romeinse wijk Flaminio met een ongelooflijk staaltje van architectuur en kunst. De bouw duurde meer dan tien jaar, maar leverde ook een geweldig museum op . In hetzelfde jaar als de opening ontvang het al een onderscheiding. (Sterling Prize)  Men noemde het Hadid's Masterpice, haar meest verfijnde werk tot dan toe. Geweldig museum, geweldige kunst. 

5 > Museo d’Arte Contemporanea di Roma

Via Nizza 138 cnr Via Cagliari
Open van dinsdag t/m zondag van 16.00 – 24.00 uur.

Het voormalige slachthuis in de wijk Testaccio, biedt sinds 2002 onderdak aan een het MACRO (Museo d’Arte Contemporanea di Roma). In de gebouwen waar vroeger de koeien werden geslacht, dwalen we nu langs moderne kunst. Het museum is tot middernacht geopend. Ideaal dus om daarna nog te wandelen langs de culinaire verleidingen van de wijk Testaccio.

6 > Centrale Montemartini

 Centrale Montemartini Via Ostiense 106, Rome
Openingstijden van dinsdag tot en met zondag van 9.00 tot 19.00 uur.

De Centrale Montemartini was tot 1963 nog in werking als een elektriciteitscentrale.  
De centrale zorgde voor de elektriciteit van alle straatlantaarns en andere buitenverlichting in Rome. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de centrale  gespaard. De arbeiders kwamen op het idee om de pauselijke vlag uit te hangen!  In 1997 ontstond het idee om de centrale om te bouwen tot een museum. De collectie van de Centrale Montemartini bestaat voornamelijk uit beelden die afkomstig zijn uit de kelders van het Musei Capitolini.  (een Romeins museum voor archeologie en kunst)

7 > Tiburtina treinstation

Tiburtina treinstation is het tweede grootste treinstation in Rome, na Termini. Van hieruit kan men bijvoorbeeld in 2 uur en 45 minuten naar Milaan reizen met de eerste private hogesnelheidstrein in Europa, de Italo. Het model oogt als een formule 1 trein, een grandioos ontwerp van Ferrari.

De architectuur van het station toont zich als een ruimtewezen uit de koker van een   sciencefictionverhaal. De afmetingen ogen meer als een vliegveld dan als een treinstation. De architectuur in de traditie van Italiaanse futuristische architectuur is van het bureau ABDR (Paolo Desideri).

De knalrode ITALO, met een snelle haas als symbool, rijd dus nu als een haas door het Italiaanse landschap. Deze moet bewijzen dat de nieuwe hogesnelheidstrein, een goed alternatief is voor de Freccia Rossa (rode pijl) van staatsbedrijf Ferrovie dello Stato (Staatsspoorwegen). Er zijn 25 hogesnelheidstreinen, gemaakt door het Franse Alstom, die zorgen voor een dagelijks verbinding tussen Milaan en Napels. De trajecten Salerno-Turijn en Rome-Venetië komen later aan de beurt. Nuovo Trasporto Viaggiatori is een particuliere exploitant. Het werd opgericht door vier Italiaanse zakenlieden, waaronder Luca di Montezemolo om te concurreren met het staatsbedrijf Trenitalia, de NS van Italië.

8 > Testaccio

Men zegt ( de gemiddelde Romein..)  dat de wijk Testaccio een paradijs is voor lekkerbekken. Zij dankt deze 'culinaire uitverkiezing' aan het slachthuis, het Mattatoio, dat in 1890 werd geopend. Dit slachthuis heeft een belangrijke rol gespeeld in de keuken van Testaccio. De arbeiders die in het slachthuis werkzaam waren, kregen als aanvulling op hun loon vaak het quinto quarto – het deel van het karkas waartoe de organen, de kop, de staart en de hoeven behoorden.

Quinto quarto wil zeggen het totale gewicht van dit kwart (dat de afnemers van het slachthuis niet wilden hebben omdat te snel bedierf) was ongeveer gelijk aan een kwart van het totale gewicht van het geslachte dier. De arbeiders ( geen culinaire hoogstandjes) brachten ze dit quinto quarto vaak naar de kleine restaurantjes in de buurt. Op deze manier zijn klassieke Romeinse gerechten als coda alla vaccinara (gesmoorde ossenstaart), trippa all aromana (langzaam gegaarde pens in tomatensaus) en rigatoni alla pajata (pasta met ingewanden van kalveren, lammeren of jonge geitjes) ontstaan. Nog steeds kun je deze authentieke gerechten in de trattorie en restaurantjes van Testaccio bestellen.

Een van de bekendste eetgelegenheden in Testaccios Il Checchino dal 1887 dateert uit 1887. In dat jaar besloot het echtpaar Moricci hun wijnopslag in de grotten van de Schervenberg om te bouwen tot een restaurant. Volgens de huidige eigenaren heeft de dochter van de Moricci’s, Ferminia, zelfs patent aangevraagd voor de coda alla vaccinara. Ze liet de ossenstaart ruim een halve dag smoren in tomatensaus op smaak  gebracht met selderij, pijnboompitten, rozijnen en bittere chocolade. Vervolgens liet ze het gerecht een dag staan, (het geheim van de smid) De zoon van Ferminia, Checchino besloot het restaurant in 1927 te vernieuwen. Hij deed echter geen concessies aan de gerechten die geserveerd werden: de stevige, eenvoudige keuken van Testaccio bleef de boventoon voeren en dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven. Het restaurant is nog steeds in handen van de familie.

Een andere culinaire traktatie is de oude overdekte markt op de Piazza di Testaccio, waar van alles en nog wat te koop is. De markt is dagelijks tot een uur of twaalf open. Hier vlakbij vinden we Felice a Testaccio, een karakteristieke trattoria. Deze Felice is een verhaal apart.  Sinds 1936 is dit een van de tempels voor de Romeinse keuken en vooral voor een van de meest glorieuze pastagerechten die hier zijn geboren: cacio e pepe, letterlijk "kaas en zwarte peper" - genoemd naar de belangrijkste ingrediënten.  

De fijne keuken

Felice a Testaccio, Via Mastro Giorgio 29, Roma
www.feliceatestaccio.com

Mattatoio, Piazza Orazio Giustiniani 4, Roma
www.museomacro.org

Il Checchino dal 1887, Via di Monte Testaccio 30, Roma
www.checchino-dal-1887.com